10 juni 1941 (dinsdag)

Bij Iet en Sjoerd Rond, ruim een jaar getrouwd; gunstige vooruitzichten. Hij is tandarts en is prachtig geïnstalleerd. Hij heeft als officier in Veenendaal in stelling gelegen. Zijn regiments–commandant was een flinke kerel, maar de hogere leiding had volkomen gefaald. De staf zat in Gouda, binnen de Holl. Waterl.; het bataljon reserve eveneens. Rond kan onzen terugtocht geen tactisch meesterstuk vinden. Hij sprak van een bende. Ook de stelling bij Veenendaal betekende niets; de inundatie was ook daar weggezakt.

Onze buurman, Herr Hauptmann, wandelt soms in zijn tuintje, als wij onder den boom zitten. Hij is begonnen met groeten. Fatsoenshalve groet men dan terug. Roos denkt, dat hij om een babbeltje verlegen is. Dan wordt de zaak pijnlijk en moeten we retireren. Het denkbeeld burenconnecties aan te knopen met de bezettende macht is nog onverteerbaar voor ons, ook al zou de man als mens sympathiek zijn; ook dat is echter nog de vraag: zijn uiterlijk heeft hij althans niet mee. ’t Is een dikke, plompe, stuurskijkende baas van 45 à 50 jaar met gevorderde kaalheid en een rood gezicht. Hij heeft iets van een bozen stier.

Een NSB-er, W.A-man, een zekere Koopmans, heeft zich een paar weken geleden tijdens de geruchten van de ineenstorting van Duitsland na de vlucht van Hess met vergif van ’t leven beroofd. Dit is tekenend voor den toestand van vrees en spanning, waarin de NSB-ers in Nederland verkeren. Koopmans was procuratie-houder bij de bouw-firma Hogevest.

Er ontstaat schaarste aan allerlei dingen. V.d. Klein, gecomm. Handenarbeid, vertelt dat de schaarste aan vuren en grenen zo groot is, dat een timmerman b.v. voor het maken van een luik voor een raam eerst vergunning moet aanvragen. De Leeuw heeft in Amsterdam zes adressen moeten aflopen om schuurpapier te krijgen: niet een bepaalde korrel, maar schuurpapier zonder meer. Spek op de zwarte markt doet f 3.00 p.p. De aardappelen mogen niet gerooid worden vóór de oude op zijn. De oude zijn zeer slecht. Alleen nieuwe uit de kassen mogen gerooid en vrij verhandeld worden, maar die zijn niet te betalen. De aardbeien blijven zeldzaam en onmogelijk duur.