Wanneer de familie Cramer, (apotheker) de knappe dochters, 20 en 18 jaar, studente en lyceumleerlinge, ’s avonds kwart over 10 zonder bezwaar met den hond uit wandelen stuurt, een zeer soliede, echt Roomse familie, dan spreekt daaruit wel een rustig en gemotiveerd vertrouwen in het fatsoen van den Duitsen soldaat! Ik weet niet of zij zich bewust zijn, daarmee ’t tegenbewijs te leveren tegen de sensationele verhalen, die men zo vaak heeft opgedist! Men hoort die verhitte
fantasterijen niet zo veel meer: men is gaan inzien, dat tegen ’t fatsoen en de discipline van den Duitsen soldaat geen laster stand houdt.
De rede van Seijsz-Inquart, waarin den Hollanders enige harde waarheden werden gezegd, wordt genegeerd. Niemand zegt er een woord over. Een zei: „de huichelaar heeft ’t masker afgelegd.” Iets anders heb ik niet gehoord. Negeren? Of ... zou men in stilte aan ’t denken gegaan zijn? Zou men toch tot een begin van inzicht naderen? Maar helaas, nu zijn daar weer die geruchten over den machtigen steun van Amerika, over de nieuwe vliegtuigen, die alle Spitfires en Hurricanes in de schaduw stellen. Zulke geweldigheden vallen als „ein Reif in der Frühlingsnacht”, op de Blaublümelein van het kiemende inzicht.
